Powstała w latach siedemdziesiątych XX wieku metoda leczenia manualnego zapoczątkowana przez Paula Ackermanna. Wieloletnie doświadczenie szwedzkiego chiropraktyka zaowocowało powstaniem nowej koncepcji leczenia schorzeń kręgosłupa, której główny cel polegał na wyeliminowaniu przyczyny dolegliwości.

Według Ackermanna dolegliwości bólowe kręgosłupa najczęściej spowodowane są wadliwym ustawieniem miednicy. Prowadzi to do wtórnych przemieszczeń w obrębie całego szkieletu. Na skutek wadliwego ustawienia miednicy dochodzi do kompensacyjnych przemieszczeń, które powodują dolegliwości bólowe. Przemieszczenia mają charakter odwracalny, dlatego wszelkie zmiany można skorygować podczas zabiegu.

Metoda ta sprawdza się w leczeniu dysfunkcji o charakterze funkcjonalnym, natomiast długotrwale utrzymujące się zmiany funkcjonalne mogą prowadzić do wystąpienia zmian strukturalnych (np. osteofitów). Fundamentalne znaczenie dla utrzymania prawidłowej postawy ma miednica oraz stawy krzyżowo-biodrowe. To one jako pierwsze podczas terapii są badane. Poza tym podczas badania terapeuta palpacyjnie sprawdza położenie wszystkich kręgów zaczynając od odcinka lędźwiowo-krzyżowego, a kończąc na odcinku szyjnym. Każda dysfunkcja, która zostaje wykryta jest poddawana terapii.